نگذاشت تالار بگیریم،ما هم تمام مجالس را در منزل گرفتیم.
خانمها دور تا دور نشسته بودند و طبق رسم داماد باید می آمد کنار عروس می نشست تا هدایای خانواده ها تقدیمشان شود.گفتم:مادرجان!عروسی است همه منتظر هستند چرا نمی آیی؟اگر نیایی فکر میکنند عیبی ایرادی داری!!
گفت:نه هر فکری میخواهند بکنند از نظر اسلام درست نیست جایی بروم که این همه خانم آنجا جمع هستند.کنترل نگاه ها در این شرایط سخت است سخت!!!
شهید حسن آقاسی زاده شعرباف
فرمانده بود اما برای گرفتن غذا مث بقیه رزمنده ها توی صف می ایستاد.سر صف غذا هم جلویی ها به احترامش کنار می رفتند،می خواستند او زودتر غذاش رو بگیره.او هم عصبانی می شد ول می کرد و می رفت... نوبتش هم که می رسید آشپزها غذای بهتر براش می ریختند،او هم متوجه می شد و می داد به پشت سریش...!
خاطره ای از زندگی سردار شهید محمود کاوه
یه صندوق درست کردو گذاشت توی خونه . بعد همه رو جمع کرد و از گناه بودن غیبت و دروغ گفت. بعد هم قرار شد هر کی از این به بعد دروغ بگه یا غیبت کنه مبلغی رو به عنوان جریمه بندازه توی صندوق تا صرف کمک به جبهه و رزمنده ها بشه.
این طرح اینقدر جالب بود که باعث شد همه اعضای خانواده خودشون از این گناه دوری کنند و به همدیگه در این مورد تذکر بدن
شهید علی اصغر کلاته سیفری
اعلام کرده بودن که راهپیمایی برائت از مشکرین ممنوعه و حسابی هم تهدید کرده بودن . ولی حافظه ، صبح خیلی زود بلند شد ، غسل شهادت کرد ، ساق بست و مقنعه اش رو محکم کرد . می گفت : می خوام اگه تو خیابون زد و خورد شد حجابم بهم نخوره.
یه بازوبند از روی چادر به بازوش زد که روش نوشته بود : انتظامات خواهران
یه کتری بزرگ هم برداشت تا تو راهپیمایی به حاجیا آب بده . وقتی داشت می رفت بیرون بهم گفت : امروز اولین سالگرد شهادت پسرم حسینه...
همون روز رفت پیش حسینش و هیچ وقت هم جسدش پیدا نشد (شهیده حافظه سلیمان شاهی)
چشم هایش را چسبانده بود به دوربین . زل زده بود تو آتش. از پشت شعله ها عراقی بود که جلو می آمد با کلی پی ام پی و تانک و آر پی جی . رفت بالا ی سر بچه ها و یکی یکی بیدارشان کرد. چند ساعت بیش تر طول نکشید . با کلی اسیر و غنیمت برگشتند. بار اول بود که از نزدیک عراقی می دیدند. شب که شد،سنگر به سنگر سراغ بچه ها رفت. – یه وقت غرور نگیردتون . فکر نکنید جنگ همینه . عراقی ها باز هم می آن. از این به بعد با حواس جمع تر و توکل بیش تر.
شهید ردانی پور
تو اى خواهرم!
حجابت مقدس تر از خون من است.
شما مى توانید با این سنگر مقدس، کمر دشمن اسلام را بشکنید
شهید محمدحسین راستگو
شب دکتر آماده باش داد. حرکت کردیم سمت اهواز . چند کیلومتر قبل از شهر پیاده شدیم. خبر رسید لشکر 92 زمین گیر شده. عراقی ها دارند می رسند اهواز . دکتر رفت شناسایی. وقتی برگشت، گفت «همین جا جلوشان را می گیریم. از این دیگر نباید جلوتر بیایند. » ما ده نفر بودیم، ده تا تانک زدیم و برگشتیم . عراقی ها خیال کرده بودند از دور با خمپاره می زنندشان. تانک ها را گذاشتند و رفتند.
خاطره ای از زندگی شهید مصطفی چمران
هنگام جابه جایی یا رفتن و رسیدن به عملیات و موقع مرخصی رفتن به شهر، به طور دسته جمعی برای به سلامت بازگشتن به جبهه و شرکت مجدد در عملیات همه با هم آیه الکرسی را قرائت می کردند و خود را با پوشش حفاظتی حق تعالی بیمه می نمودند.
خودش رو وقف جنگ و خدمت به اسلام کردم بود.می گفت: طاقت ندارم از صحنه ی جنگ دور باشم.عهد کرده بود تا اوضاع آروم نشده ، به فکر استراحت نباشه
یه روز بچه مون مریض شده بود،بهش گفتم به خاطر این بچه چند روز جبهه نرو
برگشت و گفت:جون این بچه در مقابل جون این همه عزیزانی که دارن می جنگند ، ارزشی نداره...
روایتی از زندگی خلبان شهید علی اکبر شیرودی
توی نقاهت گاه یه دختر کم حرف به اسم مریم بود؛ که چون بعد از تصادف خیلی دیر به بیمارستان رسونده بودنش ، قطع نخاع شده بود. اون اوایل که آوردنش از بس جراحتش شدید بود و عفونت کرده بود ، توی اتاقش بوی خیلی بدی می اومد. به همین خاطر کسی حاضر نبود بره اونجا؛ ولی تهمینه هر شب می رفت بتادین می ریخت روی شکستگی پاش و عفونتش رو پاک می کرد. لباس تمیز تنش می کرد و ملافه سفید رو می کشید رو تختش. توی اون شش ماه که مریم تهران بود ، دیگه اتاقش همیشه بوی گل می داد؛ چون همیشه یه شاخه گل مریم کنار پنجره اش بود.(شهیده تهمینه اردکانی)
