آخرین روز سال امام علی (ع) بود به دوستان گفتم امروز آقا به ما عیدی خواهد داد. در زیارت عاشورای آن روز هم متوسل شدیم به منظور عالم، حضرت علی (ع)، همه بچه ها با اشک و گریه، آقا را قسم که این شهیدان به عشق او به شهادت رسیده اند. از امیرالمومنیین (ع) خواستیم تا شهیدی بیابیم رفتیم پای کار، همه از نشاط خاصی برخوردار بودیم مشغول کند وکاو شدیم آن روز اولین شهیدی را که یافتیم با مشخصات و هویت کامل پیدا شد نام کوچک او عشقعلی بود.
بچه های گردان رو برده بودیم آموزش غواصی
نی های غواصی رو برای تنفس توی دهانشون کردند و رفتند زیر آب
ما هم توی قایق بودیم...صدایی به گوشم رسید
خیلی عجیب بود.دقت کردم ببینم از کجاست
سرم رو نزدیک بردم.دیدم از توی نی ها صدای ذکر می آید
بچه ها زیر آب هم ذکر می گفتند ...
دو ماه از شروع جنگ تحمیلی گذشته بود. یک شب بچه ها خبر آوردند که یک بسیجی اصفهانی در ارتفاعات کانی تکه تکه شده است. بچه ها رفتند و با هر زحمتی بود بدن مطهر شهید را درون کیسه ای گذاشتند و آوردند.
آن چه موجب شگفتی ما شد، وصیت نامه ی این برادر بود که نوشته بود: «خدایا! اگر مرا لایق یافتی، چون مولایم اباعبدالله الحسین (ع) با بدن پاره پاره ببر.»
تا اومدم دست به کار بشم سفره رو انداخته بود. یه پارچ آب ، دوتا لیوان و دو تا پیش دستی گذاشته بود سر سفره . نشسته بود تا با هم غذارو شروع کنیم .
وقتی غذا تموم شد گفت: الهی صد مرتبه شکر، دستت درد نکنه خانوم . تا تو سفره رو جمع میکنی منم ظرفها رو میشورم .
گفتم: خجالتم نده ، شما خسته ای ، تازه از منطقه اومدی . تا استراحت کنی ظرفها هم تموم شده .نگاهی بهم انداخت و گفت: خدا کسی و خجالت بده که میخواد خانومشو خجالت بده .منم سرمو انداختم پایین و مشغول کار شدم .
شهید حسن شوکت پور
بهش گفتم: چرا طوری لباس نمی پوشی که در شأن و موقعیت اجتماعیت باشه؟ یه کم بیشتر خرج خودت کن. چرا همش لباسهای ساده و ارزون قیمت می پوشی؟ تو که وضع مالیت خوبه.
گفت: تو بگو چرا باید چیزایی داشته باشم که بقیه حسرتش رو بخورن؟ چرا باید زرق و برق دنیا چشمام رو کور کنه؟ دوست دارم مثل بقیه مردم زندگی کنم...( شهیده اعظم شفاهی)
غواص به فرمانده اش گفت: اگر رمز را اعلام کردی و تو آب نپریدم، من رو هول بده تو آب!
فرمانده گفت اگه مطمئن نیستی میتونی برگردی.غواص جواب داد نه، پای حرف امام ایستادم.
فقط می ترسم دلم گیر خواهر کوچولوم باشه. آخه تو یه حادثه اقوامم رو از دست دادم و الاان هم خواهرم رو سپردم به همسایه ها تا تو عملیات شرکت کنم.
والفجر8 ،اروند رود وحشی ، فرمانده تا داد زد یا زهرا ، غواص قصه ی ما اولین نفری بود که تو آب پرید ! اولین نفری بود که به شهادت رسید!
من و شما چقدر پای حرف امام ایستاده ایم؟
نیمه شعبان سال 1369 بود. گفتیم امروز به یاد امام زمان (عج) به دنبال عملیات تفحص می رویم اما فایده نداشت. خیلی جست وجو کردیم پیش خود گفتیم یا امام زمان (عج) یعنی می شود بی نتیجه برگردیم؟ در همین حین 4 یا 5 شاخه گل شقایق را دیدیم که برخلاف شقایق ها، که تک تک می رویند، آنها دسته ای روییده بودند. گفتیم حالا که دستمان خالی است شقایق ها را می چینیم و برای بچه ها می بریم. شقایق ها را کندیم. دیدیم روی پیشانی یک شهید روئیده اند. او نخستین شهیدی بود که در تفحص پیدا کردیم، شهید مهدی منتظر قائم.
اوایل معلم شدنم بود که فهمیدم خیلی کم اشتها شده.یه روز سر سفره نشسته بودیم.چند لقمه خورد و بلند شد که بره مدرسه.منم یه لقمه براش گرفتم و گفتم با خودت ببر.خیلی خوشحال شد و لقمه رو گرفت و رفت.
تا چند روز این کار تکرار شد؛و من هر روز لقمه بهش می دادم تا با خودش ببره.آخر، یه روز ازش پرسیدم: «چرا خودت غذا نمی خوری و همش منتظری من برات لقمه بگیرم؟»با مِنّ و مِن!جواب داد: «آخه هر وقت دست می برم تا برای خودم لقمه بگیرم،قیافه بچه های گرسنه ی کلاس میاد جلوی چشمم و اشتهام کور میشه.منم لقمه های شما رو می برم و می دم به اونا!» (شهیده مهری رزاق طلب)
شروع زندگیمان ساده بود و در عین حال باصفا.نمی شد گفت خانه!دو تا اتاق اجاره کرده بودیم که نه آشپزخانه داشت نه حمام!
کنار یکی از اتاقها یک تو رفتگی بود که حسن برایش دوش گذاشته بود و شده بود حمام!زیر پله هم یک سکوی آجری بود که چراغ سه فیتله خوراک پزیمان را گذاشته بودیم آنجا و شده بود آشپزخانه!بنظر من خیلی قشنگ بود و خیلی هم ساده.
شهید حسن آبشناسان
داشت محوطه رو آب و جارو می کرد.
به زحمت جارو رو ازش گرفتم.
ناراحت شد و گفت : بذار خودم جارو کنم،اینجوری بدی های درونم هم جارو میشن
کار هر روز صبحش بود،کار هر روز یه فرمانده لشگر...
شهید همت
